هدف از احداث رصدخانه های فضایی چیست؟ اکثر تلسکوپ ها بر روی زمین هستند. در چنین شرایطی می توان تلسکوپ بسیار سنگینی را نصب کرده و بارها آن را به آسانی تعمیر نمود. اما مشکل این است که تلسکوپ های زمینی بایستی فضا را از میان لایه قطور اتمسفر زمین رصد کنند. اولا این باعث می شود تا بازۀ گسترده ای از طیف الکترومغناطیسی حذف شده و تنها بخش کوچکی از این طیف وارد تلسکوپ شود. تلسکوپ هایی که جهان را از دریچه ای غیر از نور مرئی می نگرند، نظیر تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی، بایستی در خارج از جو جذب کنندۀ زمین قرار گیرند. ثانیا اتمسفر زمین نوری که اجازه ورود به آن می دهد را کدر می کند. عامل این کدری، چگالی های متفاوت و حرکت دائم هوا است. تلسکوپ هابل -که در تصویر بالا که هفته گذشته گرفته شده است آن را مشاهده می کنید- با گردش به دور زمین در خارج از اتمسفر، به دلیل حذف این عوامل مزاحم، قادر به ثبت تصاویری بسیار شفاف تر نسبت به تلسکوپ های زمینی است. در حقیقت گرچه قطر دهانه تلسکوپ فضایی هابل 15 بار کمتر از گشودگی تلسکوپ های بزرگ زمینی است، جزئیات دقیق تری را می تواند آشکار سازد. نسل بعدی و پیشرفته تر تلسکوپ های فضایی، تلسکوپ فضایی جیمز وب است که قرار سال 2014 روانه فضا شود.کاری از: STS-125 Crew, NASA
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر